شماره ١١٢: گل نزد آبى بر آتش بلبل خودکام را

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش اول

افزودن به مورد علاقه ها
گل نزد آبى بر آتش بلبل خودکام را
نيست غير از نااميدى حاصلى ابرام را
چهره خورشيد رويان را سپندى لازم است
از شب جمعه است نيل چشم زخم ايام را
عشق عالمسوز مى بايد دل افسرده را
مى پزد خورشيد تابان ميوه هاى خام را
نيست ممکن از زبان خوش کسى نقصان کند
چرب نرمى غوطه در شکر دهد بادام را
چون شرر بر جان نمى لرزم ز بيم نيستى
ديده ام در نقطه آغاز خود، انجام را
با ضعيفان پنجه کردن نيست کار اقويا
در قفس دارد نيستان شير خون آشام را
صبح چون روشن شود، از خواب غفلت سر برآر
تا کفن بر خود نسازى جامه احرام را



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید