شماره ١٨٤: مراد خاطر خود در جهان نمى يابم
مراد خاطر خود در جهان نمى يابم
دواى درد دل ناتوان نمى يابم
جهان بگشتم و آفاق سر بسر ديدم
ولى ز گمشده خود نشان نمى يابم
چو باد گرد چمنها برآمدم ليکن
گلى که بايدم از گلستان نمى يابم
کناره ميکنم از محفل نکورويان
که شمع مجلس خود زين ميان نمى يابم
ز سوز دل نفسى پيش کس نيارم زد
که يار همنفسى مهربان نمى يابم
دريغ و درد که در خاک بايدم جستن
گلى که در همه بوستان نمى يابم
حسين کوس سفر زن بسوى عالم جان
که آنچه ميطلبم در جهان نمى يابم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده