شماره ٢٦: عشق است آتشى که بيکدم جهان بسوخت
عشق است آتشى که بيکدم جهان بسوخت
در قصر دل فتاد و روان شاه جان بسوخت
گفتى ز عقل در مگذر راه دين سپر
کو عقل و دين که عشق هم اين و همان بسوخت
اى فتنه زمانه و اى فتنه زمين
جانم مسوز ورنه زمين و زمان بسوخت
من خود شناسمت که ز انوار عارضت
يک شعله برفروخت يقين و گمان بسوخت
گفتى نوازمت چو بسازى بسوز عشق
والله در اين اميد توان جاودان بسوخت
عشق تو آتش است و دل بنده سوخته
آتش فتاده سوخته دل را روان بسوخت
جان حسين از غم عشقت بسوخت ليک
هرگز دلت نسوخت که آن ناتوان بسوخت
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده