دفتر دوم از مثنوی
از بن دندان بگفتش بهر آن
کردمت بيدار مي‌دان اى فلان
تا رسى اندر جماعت در نماز
از پى پيغامبر دولت‌فراز
گر نماز از وقت رفتى مر ترا
اين جهان تاريک گشتى بى ضيا
از غبين و درد رفتى اشکها
از دو چشم تو مثال مشکها
ذوق دارد هر کسى در طاعتى
لاجرم نشکيبد از وى ساعتى
آن غبين و درد بودى صد نماز
کو نماز و کو فروغ آن نياز
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده