شماره ٣٨٧: دوشينه کجا رفتى و مهمان که بودي؟
دوشينه کجا رفتى و مهمان که بودي؟
دل بى تو بجان بود، تو جانان که بودي؟
اين غصه مرا کشت که: غمخوار که گشتي؟
وين درد مرا سوخت که: درمان که بودي؟
با خال سيه مردم چشم که شدى باز؟
با روى چو مه شمع شبستان که بودي؟
اى دولت بيدار، بپهلوى که خفتي؟
وى بخت گريزنده، بفرمان که بودي؟
شورى بدل سوخته افتاد، بفرما:
امشب نمک سينه بريان که بودي؟
من با دل آشفته چه دانم که: تو امشب
جمعيت احوال پريشان که بودي؟
دور از تو سيه بود شب تار هلالى
اى ماه، تو خورشيد درخشان که بودي؟
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده