بکجا روم ز دردت؟ چه دوا کنم؟ چه چاره؟
که هزار باره خون شد جگر هزار پاره
منم و ز عشق دردي، که اگر بکوه گويم
بخدا! که نرم گردد دل سخت سنگ خاره
بدو ديده کى توانم که رخ تو سير بينم؟
دو هزار ديده خواهم که: ترا کنم نظاره
مه من، ز جمع خوبان بکسى ترا چه نسبت؟
تو زياده اى ز ماه و دگران کم از ستاره
ز براى کشتن من چوبسست چشم شوخت
ز چه مى کشند خنجر مژه ها ز هر کناره؟
چو غنيمتست خوبى بکرشمه جلوه اى کن
که بعالم جوانى نرسد کسى دوباره
دل خسته هلالي، چو بسوختى حذر کن
که مباد از آتش او برسد بتو شراره