شماره ٣٠١: اى معلم، خاطر غمديده من شاد کن
اى معلم، خاطر غمديده من شاد کن
بنده کردم، يک زمان آن سرو را آزاد کن
از گداى خويش فارغ مگذر، اى سلطان حسن
يا بده داد من درويش، يا بيداد کن
خواه پيغامى فرست و خواه دشنامى بده
از فراموشان، بهر نوعى که خواهي، ياد کن
دل نه صد چاکست؟ آخر مرهم لطفى بنه
رحمتى فرما و اين ويرانه را آباد کن
اى دل، اين خون خوردن پنهان مرا ديوانه کرد
تاب خاموشى ندارم، بعد ازين فرياد کن
ناصحا، من عاشقم، اين پند را دادن چه سود؟
گر توانى ترک اين سوداى مادرزاد کن
بر سر کويش، هلالي، صبر را بنياد نيست
چون درين کو آمدي، کار دگر بنياد کن
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده