اگر شراب خورى صد جگر کباب شود
وگر تو مست شوى عالمى خراب شود
ز ديده گر ننهد سر به جيب سيل سرشگ
ز سوز آتش دل سينه ام کباب شود
ز جيب پيرهنت هر صباح خيزد نور
چنان که دست و گريبان بآفتاب شود
نکوست رشته زرين مهر و هاله ماه
که اين سگان تو را طوق و آن طناب شود
اگر به عارض خوى کرده از چمن گذرى
سمن ز شرم عرق ريزد و گل آب شود
ز روى تست فروغ جهان مباد آن روز
که افتاب جمال تو در نقاب شود