شماره ٣٧٨: به فنا بنده رهى مى دانم
به فنا بنده رهى مى دانم
ره به آرام گهى مى دانم
سيهم روى اگر جز رخ تو
آفتابى و مهى مى دانم
دارد آن بت مژه چندان که درو
هر نگه را گنهى مى دانم
نگهى کرد و به من فهمانيد
که ازين به نگهى مى دانم
گر ره صومعه را گم کردم
به خرابات رهى مى دانم
داغهاى دل خود را هر يک
سکه پادشهى مى دانم
محتشم سايه آن يکه سوار
من فزون از سپهى مى دانم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده