شماره ٥٧: هر که حرفى از لبت واميکشد

غزلستان :: بيدل دهلوی :: غزليات - بخش ششم

افزودن به مورد علاقه ها
هر که حرفى از لبت واميکشد
از رگ ياقوت صهبا ميکشد
بسکه مخمور خيالت رفته ايم
آمدن خميازه ما ميکشد
نازش ما بيکسان بر نيستى است
خار و خس از شعله بالا ميکشد
شوق تا بر لب رساند ناله ئى
گرد دل دامان صحرا ميکشد
ميرويم از خويش خجلت ميکشيم
ذوق آغوش که ما را ميکشد
عشق خونخوار از دم تيغ فنا
دست احسان بر سر ما ميکشد
خودگدازى ظرف پيداکردنست
اشک درياها بمينا ميکشد
عمرها شد پاى خواب آلود من
انتقام از سعى بيجا ميکشد
نى نشان دارم نه نام اما هنوز
همت من ننگ عنقا ميکشد
ميگريزم از اثرهاى غرور
اشک هر جا سرکشد پا ميکشد
محو عشق از کفر و ايمان فارغست
خانه حيرت تماشا ميکشد
(بيدل) از لبيک و ناقوسم مپرس
عشق در گوشم نواها ميکشد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید