شماره ٧٤٥: صبا برون نرود از غبار خاطر من
صبا برون نرود از غبار خاطر من
فزون ز برگ درخت است بار خاطر من
در آسمان بنشيند به خاک، تير شهاب
چنين بلند شود گر غبار خاطر من
ز تازه رويى من باغ اگر چه سيراب است
ز بار سرو فزون است بار خاطر من
عرق به چهره صافت، که چشم بد مرساد!
نمونه اى است ز صبر و قرار خاطر من
سحاب گرد يتيمى ز روى گوهر شست
همان غبار بود پرده دار خاطر من
عيار خاطر صافم اگر نمى دانى
بگير از آينه خود عيار خاطر من
به تنگدستى و بى حاصلى خوشم صائب
چو سرو بى ثمرى نيست بار خاطر من
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده