شماره ٤٥٧: آب را بر باد ده، در چشم آتش خاک زن

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش هشتم

افزودن به مورد علاقه ها
آب را بر باد ده، در چشم آتش خاک زن
فرد شو چون مهر تابان خيمه بر افلاک زن
تا به کى از هستى موهوم باشى در حجاب؟
ماه تاباني، گريبان کتان را چاک زن
تنگدستان را به دولت مى رساند فال نيک
در گريبان سر چو دزدي، فال آن فتراک زن
اول از بدگويى مردم دهن را پاک کن
بعد ازان بر گوشه دستار خود مسواک زن
نشأه رندى و مى با يکدگر زيبنده است
باده بى باک را با مردم بى باک زن
وحشى عشرت به آسانى نمى آيد به دام
پنجه اميدوارى در کمند تاک زن
دست و لب در چشمه آتش بشو چون آفتاب
بعد ازان خود را به قلب آب آتشناک زن
عدل را در وقت ظلم اى محتسب منظور دار
حد ما چون مى زنى بارى به چوب تاک زن!
چند صائب مرکز نه حلقه ماتم شوي؟
خيمه بيرون از مصيبت خانه افلاک زن



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید