شماره ٢٤٥: ما نقض دلپذير ورقهاى ساده ايم

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش هشتم

افزودن به مورد علاقه ها
ما نقض دلپذير ورقهاى ساده ايم
چون داغ لاله از جگر درد زاده ايم
با سينه گشاده در آماجگاه خاک
بى اضطراب همچو هدف ايستاده ايم
گويا برات عمر مؤبد گرفته ايم
پشتى که ما ز جسم به ديوار داده ايم
بر دوستان رفته چه افسوس ميخوريم؟
با خود اگر قرار اقامت نداده ايم
از عاجزان کار فرو بسته دليم
هر چند عقده هاى فلک را گشاده ايم
کوه گناه ما نتواند تمام کرد
سنگ کمى که ما به ترازو نهاده ايم
پوشيده نيست خرده راز فلک ز ما
چون صبح ما دوبار درين نشأه زاده ايم
در پرده نقشبند گلستان عالميم
چون لوح آب اگر چه زهر نقش ساده ايم
چون غنچه در رياض جهان برگ عيش ما
اوراق هستيى است که برباد داده ايم
از روى نرم سختى ايام مى کشيم
در قبضه کشاکش گردون کباده ايم
اى زلف يار اينهمه گردنکشى چرا؟
آخر تو هم فتاده و ما هم فتاده ايم
صائب زبان شکوه نداريم همچو خار
چون غنچه دست بر دل پر خون نهاده ايم



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید