شماره ١٠٨: ز ناروايى خود اين چنين که خوار شدم

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش هشتم

افزودن به مورد علاقه ها
ز ناروايى خود اين چنين که خوار شدم
به حيرتم که چسان خرج روزگار شدم
درين قلمرو آفت ز ناتوانيها
به هر کجا که نشستم خط غبار شدم
تو شاد باش که من همچو غنچه تصوير
خجل ز آمدن و رفتن بهار شدم
ز وحشتى که نکردند آهوان از من
به آشنايى ليلى اميدوار شدم
همان چو گرد يتيمى فزود قيمت من
ز بردبارى خود گر چه خاکسار شدم
نمانده بود ز دل جز غبار افسوسى
ز خواب بيخبريها چو هوشيار شدم
همان ز سوزن کوته نظر در آزارم
اگر چه همچو مسيحا فلک سوارشدم
چه حاجت است به آغوش همچو موج مرا
چنين که محو در آن بحر بيکنار شدم
به پشت پاست مرا همچو لاله دايم چشم
ز دل سياهى خود بس که شرمسار شدم
به گنج راه نبردم درين خراب آباد
اگر چه همچو زبان در دهان مار شدم
ز آب من جگر تشنه اى نشد سيراب
مرا ازين چه که چون گوهر آبدار شدم
ز اختيار مزن دم درين جهان صائب
که من ز راه ادب صاحب اختيار شدم



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید