شماره ٢٣٦: چو اشک امشب بسا غر باده نابى گر دارم

غزلستان :: بيدل دهلوی :: غزليات - بخش هفتم

افزودن به مورد علاقه ها
چو اشک امشب بسا غر باده نابى گر دارم
ز مژگان تا بدامان سير مهتابى دگر دارم
بخون آرزو صد رنگ مى بالد بهار من
نهال باغ يأسم ريشه در آبى دگر دارم
نفس دزديدنم با دل طپيدن برنمى آيد
نواى الفتم در پرده مضرابى دگر دارم
غرور وحشتم بار تحير برنمى دارد
چو شبنم در دل آئينه سيمابى دگر دارم
لبى تر کرده ام کز سير چشمى باج ميگيرد
بجام بى نيازى چون گهر آبى دگر دارم
گهى بادم گهى آتش گهى آبم گهى خاکم
چو هستى در عدم يکعالم اسبابى دگر دارم
گسستن برندارد رشته ساز اميد من
بآن موى ميان پيچيده ام تابى دگر دارم
درين گلشن من و سير سجود ناتوانى ها
چو شاخ بيد در هر عضو محرابى دگر دارم
نگاهم در پناه حيرت آئينه ميبالد
چراغ بزم حسنم وضع آدابى دگر دارم
بدست گلخنم بفروش از گلشن چه ميخواهى
متاع کلفت خار و خسم بابى دگر دارم
بتاراج تحير داده ام آئينه دل را
در آغوش صفاى خانه سيلابى دگر دارم
چو شمع از خجلت هستى عرق پيماست جام من
نه مخمورم نه مستم عالم آبى دگر دارم
کدام آسودگى چون حيرت ديدار ميباشد
تو مژگان جمع کن غافل که من خوبى دگر دارم
گريبان زار اسراريست (بيدل) هر بن مويم
محيط فطرتم طوفان گردابى دگر دارم



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید