درد مى کش که تا دوا يابى
درد مى نوش تا صفا يابى
اى که گوئى خداى مى جويم
بگذر از خود که تا خدا يابى
گر نوايى از عارفى جويى
بى نوا شو که تا نوا يابى
گر گدائى کنى چو درويشان
هر چه خواهى ز پادشا يابى
بزم عشق است و عاشقان سرمست
به ازين مجلسى کجا يابى
از فنا خوش بقا توانى يافت
رو فنا شو که تا بقا يابى
نعمت الله را اگر جويى
به خرابات رو که تا يابى