دل به سوداى بتان دربسته ام
بت پرستى را ميان دربسته ام
دل بتان را دادم و شادم بدانک
سگ به شاخ گلستان دربسته ام
پخته غم هاى عشقم لاجرم
دم ز خامان جهان دربسته ام
گوش بنهادم به آواز صبوح
وز دم سبوح خوان دربسته ام
باز تسبيح آشکار افکنده ام
باز زنار از نهان دربسته ام
گردن اميد خود را ناقه وار
بس جرس ها کز گمان دربسته ام
لاشه عمر از هوس خوش مى رود
مهره رنگينش از آن دربسته ام