در ستايش اتابک اعظم مظفر الدين قزل ارسلان عثمان بن ايلدگز

غزلستان :: خاقانی :: قصايد

افزودن به مورد علاقه ها
صبح چون زلف شب براندازد
مرغ صبح از طرب پراندازد
کرکس شب غراب وار از حلق
بيضه آتشين براندازد
کرته فستقى بدرد چرخ
تا به مرغ نواگر اندازد
برشکافد صبا مشيمه شب
طفل خونين به خاور اندازد
زخمه مطربان صلاى صبوح
در زبان هاى مزهر اندازد
زلف ساقى کمند شب پيکر
در گلوى دو پيکر اندازد
بر قدح هاى آسمان زنار
مشترى طيلسان در اندازد
لب زهره ز دور بوسه تر
بر لب خشک ساغر اندازد
در بر بلبله فواق افتد
کز دهان آب احمر اندازد
مرغ فردوس ديده اى هرگز
که ز منقار کوثر اندازد
از نسيم قدح مشام فلک
چون دهد عطسه عنبر اندازد
لعل در جام تا خط ازرق
شعله در چرخ اخضر اندازد
ادهم شب گريخت ساقى کو
تا کمند معنبر اندازد
جان به دستار چه دهيم آن را
کز غبب طوق در بر اندازد
خار در ديده فلک شکند
خاک در چشمه خور اندازد
عاشقان را که نوش نوش کنند
لعلش از پسته شکر اندازد
خاک مجلس شود فلک چون او
جرعه بر خاک اغبر اندازد
رنگ شوخى به مجلس آميزد
سنگ فتنه به لشکر اندازد
درع رستم به سنبل آرايد
تير آرش ز عبهر اندازد
ببرد سنگ ما و آخر سنگ
بر سبوى قلندر اندازد
بامدادان که يک سواره چرخ
ساخت بر پشت اشقر اندازد
سپر زرد کرده ديلم وار
همه زوبين اصفر اندازد
از در مشرق آتش افروزد
سوى هر روزن اخگر اندازد
اين عروسان عور رعنا را
بر سر از آب چادر اندازد
زاهد آسا سجاده زربفت
بر سر کوه و کردر اندازد
گنبد پير سبحه هاى بلور
در مغاک مقعر اندازد
آهمن سازد آتش پيکان
تا در اين ديو، گوهر اندازد
سنگ در آبگينه خانه چرخ
اين دل غصه پرور اندازد
آتش اندر خزينه خانه دل
چرخ ناکس برآور اندازد
گله از چرخ نيست از بخت است
که مرا بخت در سر اندازد
يوسف از گرگ چون کند نالش
که به چاهش برادر اندازد
دم خاقانى ار ملک شنود
جان به خاقان اکبر اندازد
فلک ار خلعت بقا برد
بر قد شاه صفدر اندازد
شاه ايران مظفر الدين آن
کز سر کسرى افسر اندازد
نفس بلبلان مجلس او
زين غزل شکر تر اندازد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید