مطلع دوم

غزلستان :: خاقانی :: قصايد

افزودن به مورد علاقه ها
تا خيال کعبه نقش ديده جان ديده اند
ديده را از شوق کعبه زمزم افشان ديده اند
عشق برکرده به مکه آتشى کز شرق و غرب
کعبه را هر هفت کرده هفت مردان ديده اند
هم بر آن آتش ز هند و چين و بغداد آمده
ماه ذى القعده به روى دجله تابان ديده اند
ماه نو را نيمه قنديل عيسى يافته
دجله را پر حلقه زنجير مطران ديده اند
بر سر دجله گذشته تا مداين خضروار
قصر کسرى و زيارتگاه سلمان ديده اند
طاق ايوان جهان گير و وثاق پير زن
از نکونامى طراز فرش ايوان ديده اند
از تحير گشته چون زنجير پيچان کان زمان
بر در ايوان نه زنجير و نه دربان ديده اند
تاجدارش رفته و دندانه هاى قصر شاه
بر سر دندانه هاى تاج گريان ديده اند
رانده ز آنجا تا به خاک حله و آب فرات
موقف الشمس و مقام شير يزدان ديده اند
پس به کوفه مشهد پاک امير النحل را
همچو جيش نحل جوش انسى و جان ديده اند
بس پلنگان گوزن افکن که چون شاخ گوزن
پشت خم در خدمت آن شير مردان ديده اند
در تنور آنجاى طوفان ديده اندر چشم و دل
هم تنور غصه هم طوفان احزان ديده اند
رانده از رحبه دواسبه تا مناره يکسره
از سم گوران سر شيران هراسان ديده اند
بختيان چون نوعروسان پاى کوبان در سماع
اختران شب پلاس و چرخ کوهان ديده اند
شب طلاق خواب داده ديده بانان بصر
تا شکر ريز عروسان بيابان ديده اند
روزها کم خور چو شب ها نو عروسان در زفاف
زقه هاشان از دراى مطرب الحان ديده اند
حله هاشان از پلاس و گيسوانشان از مهار
پاره ها خلخال و مشاطه شتربان ديده اند
در زناشوئى شده سنگ و قدمشان لاجرم
سنگ را از خون بکرى رنگ مرجان ديده اند
سرخ رويانى چو مى بى مى همه مست خراب
بر هم افتاده چو ميگون لعل جانان ديده اند
پختگان چون بختيان افتان و خيزان مست شوق
نى نشانى از مى و ساقى و مى دان ديده اند
وان کژاوه چيست ميزان دو کفه باردار
باز جوزايى دو کفه شکل ميزان ديده اند
باردارى چون فلک خوش رو مه و خور در شکم
وز دو سو چون مشرفين او را دو زهدان ديده اند
چون دو دست اندر تيمم يک به ديگر متصل
در يکى محمل دو تن هم پاى و هم ران ديده اند
جبرئيل استاده چون اعرابئى اشتر سوار
وز پى حاجش دليل ره فراوان ديده اند
باديه بحر است و بختى کشتى و اعراب موج
واقصه سرحد بحر و مکه پايان داده اند
دست بالا همت مردم که کرده زير پاى
پاى شيبى کان عقوبت گاه شيطان ديده اند
باديه چون غمزه ترکان سنان دار از عرب
جاى خون ريزان چو نرگس زار نيسان ديده اند
بهر دفع درد چشم رهروان ز آب و گياش
شير مادر دختر و گشنيز پستان ديده اند
از گلاب ژاله و کافور صبحش در سموم
خيش خانه کسرى و سرداب خاقان ديده اند
دائره افلاک را بالاى صحن باديه
کم ز جزم نحويان بر حرف قرآن ديده اند
باديه باغ بهشت و بر سر خوان هاى حاج
پر طاووس بهشتى را مگس ران ديده اند
وز طناب خيمه ها بر گرد لشکرگاه حاج
صد هزار اشکال اقليدس به برهان ديده اند
قاع صفصف ديده وصف صف سپهداران حاج
کوس را از زير دستان زير و دستان ديده اند
چار صف هاى ملک در صفه هاى نه فلک
بر زباله جاى استسقاى باران ديده اند
بر سر چاه شقوق از تشنگان صف صف چنانک
پيش يوسف گرسنه چشمان کنعان ديده اند
گرم گاهى کآفتاب استاده در قلب اسد
سنگ و ريگ ثعلبيه بيد و ريحان ديده اند
تيره چشمان روان ريگ روان را در زرور
شاف شافى هم ز حصرم هم زرمان ديده اند
از پى حج در چنين روزى ز پانصد سال باز
بر در فيد آسمان را منقطع سان ديده اند
من به دور مقتفى ديدم به دى مه باديه
کاندر او ز آب و گيا قحط فراوان ديده اند
پس به عهد مستضى امسال ديدم در تموز
کز تيمم گاه صد نيلوفرستان ديده اند
از سحاب فضل و اشک حاج و آب شعر من
برکها را برکه هاى بحر عمان ديده اند
کوه محروق آنکه همچون زربه شفشاهنگ در
ديو را زو در شکنجه حبس خذلان ديده اند
از دم پاکان که بنشاندى چراغ آسمان
ناف باحورا به حاجر ماه آبان ديده اند
وز پى خضر و پر روح القدس چون خط دوست
در سميرا سدره بر جاى مغيلان ديده اند
ز آب شور نقره و ريگ عسيله ز اعتقاد
سالکان از نقره کان و از عسل شان ديده اند
از بسى پر ملک گسترده زير پاى حاج
حاج زير پاى فرش سندس الوان ديده اند
سبزى برگ حنا در پاى ديده ليک ز اشک
سرخى رنگ حنا در نوک مژگان ديده اند
خه خه آن ماه نو ذى الحجه کز وادى العروس
چون خم تاج عروسان از شبستان ديده اند
ماه نو در سايه ابر کبوتر فام راست
جون سحاى نامه يا چون عين عنوان ديده اند
ز آب و خاک سارقيه صفينه پيش چشم
بس دواء المسک و تريافاکه اخوان ديده اند
در ميان سنگلاخ مسلخ و عمره ز شوق
خار و حنظل گل شکرهاى صفاهان ديده اند
دشت محرم صحن محشر گشته وز لبيک خلق
نفخه صور اندر اين پيروزه پنگان ديده اند
از نشاط کعبه در شير ز قوم احراميان
شيره بستان قرين شير پستان ديده اند
شير زدگان اميد و سينه رنجوران عشق
در زقومش هم دو پستان هم سپستان ديده اند
زندگان کشته نفس آنجا کفن بر سرکشان
زعفران رخ حنوط نفس ايشان ديده اند
شير مردان چون گوزنان هوى هوى اندر دهان
از هو الله بر خدنگ آه پيکان ديده اند
بر در اميدشان قفل از فقل حسبى زده
تا ز دندانه کليدش سين سبحان ديده اند
آمده تانخله محمود در راه از نشاط
حنظل مخروط را نارنج گيلان ديده اند
جمله در غرقاب اشک و کرده هم سيراب از اشک
خاک غرقاب مصحف را که عطشان ديده اند



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید