برون آى و خورشيد رخ برافروز
شب فرقت ماست مشتاق روز
ز هجر تو تا چند سوزد دلم
جمالى برافروز و هجران بسوز
فراق تو تا کى گهى وصل هم
همه شب مده گاه شب گاه روز
دلا وصل و هجران شب و روزيست
گهى اين گهى آن بساز و بسوز
گهى مست شو گاه مخمور باش
گهى پرده درباش گه پرده دوز
چو زاهد ز مستيت پرسد بگو
مرا جايز آمد ترا لايجوز
بجو وصل دايم تو اى (فيض) ازو
نه اى قابل اين سعادت هنوز