ز خويش دست نداريم هر چه بادا باد
سرى ز پوست برآريم هر چه بادا باد
اگر چه تخم محبت بلا ببار آرد
ببوم سينه بکاريم هر چه بادا باد
گذر کنيم ز جان و جهان بدوست رسيم
ز پوست مغز بر آريم هر چه بادا باد
رهى که ديده وران پر خطر نشان دادند
بديده ما بسپاريم هر چه بادا باد
اگر چه گريه ما را نميخرند بهيچ
ز ديده اشک بباريم هر چه بادا باد
اگر چه قابل عزت نه ايم از ره عجز
بر آستانش بزاريم هر چه بادا باد
بقصد دشمن پنهان خويشتن دستى
ز آستين بدر آريم هر چه بادا باد
کنيم محو ز خود نقش خود نگار نگار
بلوح سينه نگاريم هر چه بادا باد
چو (فيض) بر سر خاک اوفتيم پيش از مرگ
عزاى خويش بداريم هر چه بادا باد