شماره ٧٩٢: به ياد سنبل آن زلف با صبا مى ساز

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش ششم

افزودن به مورد علاقه ها
به ياد سنبل آن زلف با صبا مى ساز
به بوى مشک سبکروح باختا مى ساز
به بوى پيرهن غنچه با صبا مى ساز
ز آشنا به سخنهاى آشنا مى ساز
مگر به منزل مقصود راه توانى برد
ز دستگيرى افتادگان عصا مى ساز
مشو چو دانه گندم به پاکى از خود امن
شدى چو پاک زغش، برگ آسيا مى ساز
جمال شاهد مقصود را نقابى نيست
همين تو سعى کن آيينه با صفا مى ساز
کليد قفل خود از جيب ديگران مطلب
چو غنچه از گره خود گرهگشا مى ساز
اگر ز آتش سوزان گذشتنت هوس است
دعاى جوشنى از نقش بوريا مى ساز
کنون که قد تو گرديد حلقه در مرگ
تهيه سفر عالم بقا مى ساز
اگر چو سرو سر سبز آرزو دارى
زجامه خانه قسمت بيک قبا مى ساز
درآ به ملک توکل ،چو خسروان بنشين
ز آسمان وزمين باغ وآسيامى ساز
اگر هواى شکرخواب عافيت دارى
ز فرشهاى منقش به بورياميساز
خمارنعمت الوان به خون شکسته شود
به استخوانى ازين سفره چون هما مى ساز
اگر مقام به ويرانه مى کند سيلاب
تو نيز برگ اقامت درين سرا مى ساز
چوآفتاب رخ از سوز دل طلايى کن
به کيمياى نظرخاک راطلا مى ساز
زقصردلت اگر پايداريت هوس است
نخست ،شمسه اش از پنجه دعا مى ساز
مباش زير سيه خيمه فلک صائب
براى خويشتن ازدود دل سما مى ساز



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید