بهار مى گذرد ساغر چو لاله بگير
هزار بوسه ز کنج لب پياله بگير
ز نشأه پر طاوسى ار ندارى رنگ
به طاق ابروى قوس قزح پياله بگير
بهار عمر سبکتر ز برق مى گذرد
چو لاله کام دل از باده دو ساله بگير
بنوش باده گلرنگ و رو به بستان کن
هزار نکته رنگين به برگ لاله بگير
مزاج ساغر گل نازک است اى بلبل
خداى را پر خود پيش سنگ ژاله بگير
نصيحتى است ز پير مغان به ياد مرا
غمى فرو چو بگيرد ترا پياله بگير
به عمر خضر چه خميازه مى کشى صائب؟
تو نيز کام دل از باده دو ساله بگير