شماره ٦٨٧: دل رميده به اميد اين جهان مگذار

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش ششم

افزودن به مورد علاقه ها
دل رميده به اميد اين جهان مگذار
به شاخ بى ثمر بيدآشيان مگذار
بهشت ،تشنه ديدارخودحسابان است
حساب خود زکسالت به ديگران مگذار
ترابه چاه خطاسرنگون نيندازد
دليرتوسن گفتارراعنان مگذار
اگر به دست ولب خويش دوستى دارى
به هرچه مى رود ازدست،دل برآن مگذار
به مهروماه فلک چشم راسياه مکن
به اين تنور دل ازبهريک دونان مگذار
نفس به کام من ازضعف ،استخوان شده است
توهم به لقمه ام اى چرخ استخوان مگذار
صلاح درسپر افکندن است عاجز را
به انتقام فلک ،تير درکمان مگذار
زدام لاغرى اين صيد رارهايى نيست
عبث تو ناوک دلدوز درکمان مگذار
عنان سيل سبکروبه دست خودرايى است
سخن چو روى دهدمهر بردهان مگذار
به لامکان تجردبرآى عيسى وار
چومهربيضه درين تيره خاکدان مگذار
عزيز مصر به جان مى خرد متاع ترا
متاع يوسفى خود به کاروان مگذار
حريف موجه کثرت نمى شوى صائب
قدم زگوشه عزلت به آستان مگذار



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید