شماره ٢٠٢: ريزش چو شيشه هرکه به آوازه مى کند
ريزش چو شيشه هرکه به آوازه مى کند
در هرپياله زخم مرا تازه مى کند
از صحبت آن که خاطر جمع است مطلبش
سى پاره را به تفرقه شيرازه مى کند
رخسار چون بهشت تو در هر نظاره اى
ايمان من به خلد برين تازه مى کند
امشب کراست عزم تماشاى ماهتاب
کز هاله مه تهيه خميازه مى کند
آن روى چون گل است ز گلگونه بى نياز
مشاطه خون عبث به دل غازه مى کند
مستان برون ز عالم اندازه رفته اند
ساقى همان رعايت اندازه مى کند
چون ابر حاصلش ز کرم شهرت است وبس
صائب کسى که جود به آوازه مى کند
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده