شماره ١٩٤: با مردم آنچه شعله ادراک مى کند

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش ششم

افزودن به مورد علاقه ها
با مردم آنچه شعله ادراک مى کند
کى برق خانه سوز به خاشاک مى کند
اى عشق غافلى که جدا از حضور تو
آسودگى چه با من غمناک مى کند
کى مى رسد به اهل جنون عمر اهل عقل
مجنون هزار سلسله درخاک مى کند
هر کس گره کند به دل ازدوست شکوه را
تخم عداوتى است که در خاک مى کند
کرده است از ثمر به وصال شکوفه صلح
از خير هر که سيم وزر امساک مى کند
هر چند پا ز کوى خرابات مى کشم
دستى بلند در طلبم تاک مى کند
از سر گذشته تو چو قمرى ز طوق خود
در بيضه فکر حلقه فتراک مى کند
خواهد به سعى پنجه مرجان کند سفيد
آن کس که اشک از مژه ام پاک مى کند
واعظ ز خبث خلق دهن را نکرده پاک
دندان خود سفيد به مسواک مى کند
من چون ز مى شکفته نباشم درين چمن
کز گريه عذر خواهى من تاک مى کند
چون صبح سر زند ز گريبانش آفتاب
هرکس به صدق پيرهنى چاک مى کند
امروز غير طبع سخن آفرين تو
صائب که رتبه سخن ادراک مى کند



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید