شماره ٦٣: خرم کسى که قصر اقامت بنا نکرد
خرم کسى که قصر اقامت بنا نکرد
رفت از ميان چو گل کمر خويش وا نکرد
چندان که تاختيم به دنبال عمر را
اين آهوى رميده نظر برقفا نکرد
جز من که راه عشق به تسليم مى روم
با دست بسته هيچ شناور شنا نکرد
رنگ گهر شکسته شود از بهاى کم
ما را فلک عبث به دو عالم بها نکرد
موى سفيد سبز شد از دست شانه را
از زلف مشکبار تو يک عقده وانکرد
با آه سرد من چه کند چرخ پرنجوم
هرگز به خرج باد زر گل وفا نکرد
تااقتدا به کارگزاران عشق کرد
در هيچ کار فکرت صائب خطا نکرد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده