شماره ٢٣: خطش دميد وبه عشاق مهربان گرديد

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش ششم

افزودن به مورد علاقه ها
خطش دميد وبه عشاق مهربان گرديد
ازين بهار چه گلهاى خوش عيان گرديد
هزار تشنه جگر را به آب خضر رساند
خطى که گرد لب لعل دلستان گرديد
به چشم رخصت پرواز نامه خواهد داد
قيامتى که ز رخسار او عيان گرديد
ز خاک نرگس وگل چشم بسته مى رويد
ز شرم روى تو هرجا عرق فشان گرديد
به خشک مغزى ما اى گل شکفته بساز
که چرب نرمى ما صرف باغبان گرديد
شکوه حسن گل آن عندليب را دريافت
که همچو بيضه زمين گير آشيان گرديد
نثار تيغ تو کردم به رغبتى جان را
که خضر دلزده از عمر جاودان گرديد
هميشه صبح اميدش ز خاک مى خندد
ز مغز هر که تسلى به استخوان گرديد
کمينه خار وخس او عنان خوددارى است
به آن محيط که سيلاب ما روان گرديد
به نو بهار خط سبز چشم بد مرساد
که در زمان خط آن حسن قدردان گرديد
جهان پير جوان شد ز حسن يوسف ما
ز ماه مصر زليخا اگر جوان گرديد
چنان ز حسن تو شد عام عاشق آزارى
که شمع نيز به پروانه سرگردان گرديد
چو ماه عيد کند جلوه در نظر صائب
ز بار عشق قد هر که چون کمان گرديد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید