شماره ٦٠٦: تا سپهر کبود سيارست

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش سوم

افزودن به مورد علاقه ها
تا سپهر کبود سيارست
سينه آيينه دار زنگارست
گوشه امن، سينه هدف است
پله عافيت سر دارست
سبزه در دست و پاى افتاده است
خار، بالانشين ديوارست
خر عيسى به گل فرو رفته است
دور دجال برق رفتارست
خاکسارى حصار عافيت است
کوتهى پشتبان ديوارست
اعتبار از ميان چو برخيزد
بيضه مور، مهره مارست
از تف آه آسمان سيرم
کهکشان همچو نبض بيمارست
دهن صبح پر ز خون شفق
چون نگردد، که راست گفتارست
دام گردون به خاک پوسيده است
يک رم آهوانه در کارست
تو ملايم نگشته اى صائب
ورنه سير سپهر هموارست



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید