شماره ١١٣: فراغ بال طمع کردن از فلک خام است

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش سوم

افزودن به مورد علاقه ها
فراغ بال طمع کردن از فلک خام است
که فلس ماهى اين بحر حلقه دام است
مرو ز ميکده بيرون، که در جهان خراب
ز روزنى که نسيمى به دل خورد جام است
صفاى وقت ز صافى کشان مجو زنهار
که اين وظيفه رندان دردى آشام است
ز تازه رويى جاويد مى توان دانست
که سرو فارغ از انديشه سرانجام است
نصيب پاک دهانان بود حلاوت عيش
شکر ز چرب زبانى حصار بادام است
چه لازم است قفس را شکسته دل کردن؟
ترا که وقت پرواز تا لب بام است
به لب خموش و به دل باش صد زبان صائب
که شکر نعمت ظاهر تمام ابرام است



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید