شماره ٣٤٣: چون سر زلف تو آشفته خيالى دارم
چون سر زلف تو آشفته خيالى دارم
الله الله که چه سوداى محالى دارم
تو پرى چهره عجب زلف پريشى دارى
من آشفته عجب شيفته حالى دارم
عيش ها مى کنم ار خون خوريم فصل بهار
بس که از ساغر مى بى تو ملالى دارم
سر مويم همه شد تيغ و سپر سينه تنگ
با سپاه غم او طرفه جدالى دارم
خون دل گر عوض باده خورم خرده مگير
که ز ديوان قضا رزق حلالى دارم
به نشيمن گه آن طاير زرين پر و بال
ترسم آخر نرسم تا پر و بالى دارم
واقف از حال دل مرغ چمن دانى کيست
من که بر سر هوس دانه خالى دارم
دوزخى باشم اگر سايه طوبى طلبم
من که در روضه دل تازه نهالى دارم
تا جوابى نرسد پا نکشم از در دوست
راستى بين که عجب روى سؤالى دارم
شايد ار چشم بپوشند ز من مردم شهر
کز پرى زاده بتى چشم وصالى دارم
شکر ايزد که ز جمعيت طفلان امروز
بر سر کوى جنون جاه و جلالى دارم
غزلم گر برد آرام جهانى نه عجب
که سر الفت رم کرده غزالى دارم
پس از اين خاطر آسوده فروغى مطلب
زان که با هر دو جهان قال و مقالى دارم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده