شماره ٣١٤: دست در حلقه آن جعد چليپا زده ام

غزلستان :: فروغی بسطامی :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
دست در حلقه آن جعد چليپا زده ام
دل سودازده را سلسله و پا زده ام
عشقم آتش زد و آب مژه از سر بگذشت
پى آن گوهر يک دانه به دريا زده ام
در بر غمزه طفلى سپر انداخته ام
من که بر قلب جهان با تن تنها زده ام
ساقيم کرده چنان مست که هنگام سماع
سنگ بر شيشه نه طارم مينا زده ام
با من اى زاهد گمراه مزن پنجه به جهل
که ز آه سحرى بر صف اعدا زده ام
منم آن عاشق ديوانه که از غايت شوق
خم زنجير تو را بر دل شيدا زده ام
لاله زارى شده ام بس که به گل زار وفا
شعله داغ تو را بر همه اعضا زده ام
مى توان يافت ز طغيان جنونم که مدام
سر سوداى تو دارد دل سودازده ام
پا به گل مانده ز بالاى تو طوبى آرى
من در اين مساله با عالم بالا زده ام
هر که فيض دم جان بخش تو بيند داند
که چرا خنده به انفاس مسيحا زده ام
بخت بيدار مدد کرد فروغى که به خواب
بوسه اى چند بر آن لعل شکرخا زده ام



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید