گرم دعاى ملک خاک رهگذر باشد
بهر کجا که نهم پاى نيشتر باشد
اميد عافيت از مردنست وميترسم
که مرگ ديگر وآسودگى دگر باشد
به بال خويش مناز اى هما بگلشن عشق
درين چمن قفس مرغ بال وپر باشد
مده بشارت طوبى که مرغ همت ما
برآن درخت نشيند که بى ثمر باشد
بآتش جگر تشنگان نگردد خشک
زآب ديده ما دامنى که تر باشد
تمام آتشم وناله بى اثر عرفى
فغان دوزخيانرا کجا اثر باشد