شماره ٤٣: گر دست دوست وار در آرى بگردنم
گر دست دوست وار در آرى بگردنم
پيوسته بوى دوستى آيد ز دشمنم
ديده رخ چو آتش تو ديد برفروخت
قنديل عشق در دل چون آب روشنم
در سوز و در گداز چو شمعم که روز و شب
سوزى فتيله وار و گدازى چو روغنم
گر يکدم آستين کنم از پيش چشم دور
از آب ديده تر شود اى دوست دامنم
هرگه شراب عشق تو در من اثر کند
گر توبه آهنست بخاميش بشکنم
چون که ز دانه هيچ نگردم ز تو جدا
گر چه بباد بر دهى اى جان چو خرمنم
در فرقت تو زين تن بى جان خويشتن
در جامه ناپديد از جان بى تنم
گر همچو ميخ سنگ جفا بر سرم زنى
آن ظن مبر که خيمه ز پهلوت برکنم
ور تار ريسمان شود اين تن عجب مدار
غمهاى تست در دل چون چشم سوزنم
فردا که روز آخر خواندست ايزدش
اول کسى که با تو خصومت کند منم
من جان چو سيف پيش محبان کنم سپر
گر تيغ برکشى که محبان همى زنم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده