شماره ٣٢: گر نور حسن نبود رو کى چو ماه باشد

غزلستان :: سیف فرغانی :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
گر نور حسن نبود رو کى چو ماه باشد
ور رنگ و بوى نبود گل چون گياه باشد
اندر زمين چه جويى آنرا که از نکويى
چون آسمانش بر رو خورشيد و ماه باشد
اى دانه وجودت بى مغز جان چو کاهى
گر جان مغز نبود دانه چو کاه باشد
صورت بجان معنى آراستست ورنى
در خانهاى شطرنج از چوب شاه باشد
جانرا درين گريبان (ديگر) سريست با تو
کين سر که هست پيدا آنرا کلاه باشد
تو معتبر بعشقى اى مشتغل بصورت
وين را ز روى معنى بيتى گواه باشد
گر نان خور نباشد بر روى خوان گردون
چون پشت ديگ مه را کاسه سياه باشد
گر کم ز تار مويى از تست با تو باقى
مى دان که از تو تا او بسيار راه باشد
سر را بدست خدمت جاروب کوى او کن
تا مر ترا درين ره آن پايگاه باشد
اى سيف عاشق او آفاق را بسوزد
زآن آتشى که او را در دود آه باشد
با صد هزار لشکر سلطان نباشد ايمن
زآن صفدرى که او را همت سپاه باشد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید