شماره ١: مباد دل ز هواى تو يک زمان خالى

غزلستان :: سیف فرغانی :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
مباد دل ز هواى تو يک زمان خالى
که بى هواى تو دل تن بود ز جان خالى
هماى عشق ترا هست آشيانه دلم
مباد سايه اين مرغ از آشيان خالى
ز روى تو ز زمين تا بآسمان پرنور
ز مثل تو ز مکان تا بلامکان خالى
خيال روى توام در دلست پيوسته
ز مهر و ماه کجا باشد آسمان خالى
دلم ز معنى عشقت تهى نخواهد شد
اجل اگر چه کند صورتم ز جان خالى
شراب عشق ترا عيب چيست تلخى هجر
نواله تو نباشد ز استخوان خالى
رسيد عشق و ز اغيار گشت صافى دل
پيمبر آمد و شد کعبه از بتان خالى
چو مرغ سير ز ذکر تو و حکايت غير
هميشه حوصله پر دارم و دهان خالى
صفير مرغ دلم ذکر تست در همه حال
چو ماهى ارچه بود کامم از زبان خالى
غم تو و دل من همچو جان و تن شده اند
که مى بميرد اگر باشد اين از آن خالى
مرا که دل ز هواى تو پر شدست چه غم
اگر بميرم و از من شود جهان خالى
چو لوح عشق تو محفوظ جان من گردد
مرا قلم نبود ز آن پس از بنان خالى
بعاشقان تو دنيا خوشست و بى ايشان
چو دوزخست که هست از بهشتيان خالى
بر آستان تو مانده است سيف فرغانى
در تو نيست چو بازار از سگان خالى



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید