گوهر اشک

غزلستان :: پروین اعتصامی :: مثنوی ها، تمثیلات و مقطعات
مشاهده برنامه «پروین اعتصامی» در فروشگاه اپل


افزودن به مورد علاقه ها
آن نشنيديد که يک قطره اشک
صبحدم از چشم يتيمى چکيد
برد بسى رنج نشيب و فراز
گاه در افتاد و زمانى دويد
گاه درخشيد و گهى تيره ماند
گاه نهان گشت و گهى شد پديد
عاقبت افتاد بدامان خاک
سرخ نگينى بسر راه ديد
گفت، که اي، پيشه و نام تو چيست
گفت مرا با تو چه گفت و شنيد
من گهر ناب و تو يک قطره آب
من ز ازل پاک، تو پست و پليد
دوست نگردند فقير و غنى
يار نباشند شقى و سعيد
اشک بخنديد که رخ بر متاب
بى سبب، از خلق نبايد رميد
داد بهر يک، هنر و پرتوى
آنکه در و گوهر و اشک آفريد
من گهر روشن گنج دلم
فارغم از زحمت قفل و کليد
پرده نشين بودم ازين پيشتر
دور جهان، پرده ز کارم کشيد
برد مرا باد حوادث نوا
داد تو را، پيک سعادت نويد
من سفر ديده ز دل کرده ام
کس نتوانست چنين ره بريد
آتش آهيم، چنين آب کرد
آب شنيديد کز آتش جهيد
من بنظر قطره، بمعنى يمم
ديده ز موجم نتواند رهيد
همنفسم گشت شبى آرزو
همسفرم بود، صباحى اميد
تيرگى ملک تنم، رنجه کرد
رنگم از آن روي، بدينسان پريد
تاب من، از تاب تو افزونتر است
گر چه تو سرخى بنظر، من سپيد
چهر من از چهره جان، يافت رنگ
نور من، از روشنى دل رسيد
نکته درينجاست، که ما را فروخت
گوهرى دهر و شما را خريد
کاش قضايم، چو تو برميفراشت
کاش سپهرم، چو تو برميگزيد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید