تو گر دوست دارى مرا ور ندارى
منم همچنان بر سر دوستدارى
به هر دست خواهى برون آى با من
ز تو دست برد و ز من بردبارى
چه دارم ز عشق تو عمرى گذشته
نيارى بدين خاصيت روزگارى
چو گويم که خوارم ز عشق تو گويى
هم از مادر عشق زادست خوارى
من از کار تو دست بارى بشستم
زهى پايدارى زهى دست کارى
تو دارى سر آن که در کار خويشم
ز پاى اندر آرى و سر درنيارى
دل آنجا نهادم که عهدى بکردى
به پاى وفا بر کدام استوارى
همان به که با خوى تو دل نبندم
که الحق چنين خوب خويى ندارى