شماره ٦٧: مرا تا کى فلک رنجور دارد

غزلستان :: انوری ابیوردی :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
مرا تا کى فلک رنجور دارد
ز روى دلبرم مهجور دارد
به يک باده که با معشوق خوردم
همه عمرم در آن مخمور دارد
ندانم تا فلک را زين غرض چيست
که بى جرمى مرا رنجور دارد
دو دست خود به خون دل گشادست
مگر بر خون من منشور دارد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید