او شوى چو خود را تو از ميانه بر گيرى
در بها بيفزايي، تا بهانه بر گيرى
سنگ و شانه اى بايد تا ز پا و سر گويى
پا و سر چو گم گردد سنگ و شانه برگيرى
گر مقيم درگاهى خاک شو، که در ساعت
گردنت زند گر سر ز آستانه برگيرى
دام شرک را دانه جز تو کس نمى بينم
گر ز دام در خوفى دم ز دانه برگيرى
در سلوک اين منهج گر به صدق مى کوشى
تا ز راه دربندى دل ز خانه برگيرى
گر چوما نه بى برگى ساغرى بياشامى
هم چمان برون آيي، هم چمانه برگيرى
اوحدي، خطا باشد قول جز درين پرده
گر صواب مى جويى اين ترانه برگيرى