شماره ٢٨١: چون عشق در آيد، قدم سر بنماند

غزلستان :: اوحدی مراغه‌ای :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
چون عشق در آيد، قدم سر بنماند
عشقت به بر آيد، چو ترا بر بنماند
توحيد به جايى برساند قدمت را
کش نيک و بد و مؤمن و کافر بنماند
آنست رياضت که: چو زان بوته برآيى
از ذات تو جز روح مصور بنماند
چندين به ميسر شدن کار چه نازي؟
آنست ميسر که: ميسر بنماند
اى سر بگريبان هوس بر زده، مى کوش
کان دامن آلوده چنان تر بنماند
روح تو چو مرغيست درين راه،چنان کن
کندر گل تشوير تو چون خر بنماند
در حلقه عشق ار نبود نفس ترا راه
هش دار! که چون حلقه بر آن در بنماند
آن کس که به زر فخر کند خاک به از وى
آن روز که در کيسه او زر بنماند
اى اوحدي، آن نام طلب دار، که او را
بر جان بنويسند چو دفتر بنماند



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید