شماره ١٧١: ز هجر او دل من هر زمان به دست غم افتد

غزلستان :: اوحدی مراغه‌ای :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
ز هجر او دل من هر زمان به دست غم افتد
تنم ز دورى او در شکنجه ستم افتد
شبى که قصه درد دل شکسته نويسم
ز تاب سينه بسوزم که سوز در قلم افتد
قدم بپرسشم، اى بت، بنه، که چون تو بيايى
زمن دريغ نيايد سرى که در قدم افتد
رها مکن که: به يک بارگى ز پاى درآيم
که در کمند تو ديگر چو من شکار کم افتد
چو رشته شد تنم از هجر رشته زلفت
چه خوش بود سر اين رشتها، اگر به هم افتد!
اگر به دست من افتد ز طره تو شکنجى
چنان شناس که: گنجى به دست بى درم افتد
چو اوحدى بوجود تو زنده شد به غم تو
وجود او چه تفاوت کند که در عدم افتد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید