شماره ١٣٥: در خرابات عاشقان کوييست
در خرابات عاشقان کوييست
وندرو خانه پريروييست
طوق داران چشم آن ماهند
هر کجا بسته طاق ابروييست
به نفس چون نسيم جان بخشد
هر کرا از نسيم او بوييست
ورقى باز کردم از سخنش
زير هر توى آن سخن توييست
من ازو دور و او به من نزديک
پرده اندر ميان من و اوييست
سوى او راهبر ندانم شد
تا مرا رخ به سايه و موييست
اوحدي، با کسى مگوى دگر
نام آن بت، که نازکش خوييست
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده