شماره ٧٩٢: دلم که سوخت ز عشقش چراغ جان من است آن

غزلستان :: امير خسرو دهلوی :: غزليات - بخش دوم

افزودن به مورد علاقه ها
دلم که سوخت ز عشقش چراغ جان من است آن
غبار کز تو رسد نور ديدگان من است آن
مسوز جان دگر عاشقان بدان غم خود
که من ز رشک بمردم که حق جان من است آن
جفاست ز آن تو مى کن، بمير گو چو رهى صد
وفا مکن که نه ز آن تو آن، از آن من است آن
بر آستانت که حالى ز خون ديده نوشتم
بخوان که درد فزايد که داستان من است آن
به خاک کوى تو مردم که خواستم به دعا من
تو نام اجل نهى و عمر جاودان من است آن
شد ار چه خار مغيلان ز هجر بستر خاکم
چو ياد مى دهدم از تو، پرنيان من است آن
اگر چه گوشه غم ناخوش است بر همه، ليکن
چو در خيال توام باغ و بوستان من است آن
گر اى صبا، روى آنجا به جان دعاش بگويى
ز من وليک، نگويى که از زبان من است آن
شود به راه تو خسرو چو خاک تا بنشانى
غبار پا چو ندانى که استخوان من است آن



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید