اى بى خبر، ز ديده بى خواب عاشقان
تا سوخته دلت ز تف و تاب عاشقان
ذکر لب و دهان تو تسبيح بيدلان
نعل سم سمند تو محراب عاشقان
شب خواب ديدمت به بر خويشتن، ولى
آن بخت کو که راست شود خواب عاشقان!
يک شب به ميهمانى خونابه من آى
تا بى خبر شوى ز مى ناب عاشقان
گفتى که کشتن تو هوس دارم آشکار
پوشيده نيست لطف تو در باب عاشقان
گر چه درون حجره جانهاست جاى تو
هم ايمنى خطاست ز پرتاب عاشقان
مردن همم رها نکنى زير پاى خويش
زين گونه هم مبر مه من آب عاشقان
خسرو نزار و غمزه خوبان کشيد تيغ
شرمنده مى شويم ز قصاب عاشقان