شبى با ما خيال خويشتن را ميهمان گردان
ز باغ عارض خود مجلسم را بوستان گردان
به زيبايى و رعنايى برون آ يک ره از خانه
ز رخ بنما گلستان و ز قد سرو روان گردان
هوس دارم از آن نرگس نگاهي، سوى من بنگر
چو چشم ناتوان خود مرا هم ناتوان گردان
خدا را چند سوزم ز آتش بى مهرى آن مه؟
بده صبرى مرا يا با من او را مهربان گردان
غم عشق تو دارد پايمالم تا شوم کشته
تو هم با او جفا را بهر قتلم هم عنان گردان
چه پنهان مى شوي، بنماى روى خويش خلقى را
چو خسرو هر طرف از عشق خود بى خانمان گردان