شماره ٦٦٩: دوش مى رفت و آه مى کردم
دوش مى رفت و آه مى کردم
در پى او نگاه مى کردم
هر دم از خون ديده در پى او
قاصدى رو به راه مى کردم
شب همه شب ز دود سينه خويش
سرمه در چشم ماه مى کردم
ناوک غمزه در دلم مى زد
من دلخسته آه مى کردم
خون دل تا به روز مى خوردم
ناله تا صبحگاه مى کردم
گريه مى کردم و به حالت خويش
خنده هم گاه گاه مى کردم
آفتابى به صبح باز آمد
کانتظارش نگاه مى کردم
يافتم عاقبت مهى کاو را
طلبش سال و ماه مى کردم
آه اگر باز پس نمى آيد
عالمى را سياه مى کردم
گر چه تقصير ما ز حد بگذشت
کرمش عذر خواه مى کردم
بعد از اين وقت توبه شد، خسرو
پيش از اين گر گناه مى کردم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده