شماره ٣١٢: گشادى چشم خواب آلود را باز
گشادى چشم خواب آلود را باز
در فتنه به عالم کرده اى باز
به دور ماه رويت زلف شبرو
پريشان کارى اکنون کرد آغاز
خط سبزت، اگر نه خضر وقت است
چرا شد با لب جان بخش دمساز؟
به بستان گر روي، در سجده آيد
به پيش قامتت سرو سرافراز
ربودى دل ز من، وانگه سپردى
به دست طره دلدوز غماز
چه جاى جان که بر دل مى زند تير؟
چو گردد ترک چشمت ناوک انداز
اگر ندهى به عمرى کام خسرو
روا باشد، به غير او مپرداز
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده