نافه چين ز خاک کوى تو زاد
لاله تر ز باغ روى تو زاد
غنچه کز بوى گشت آبستن
عاقبت چون بزاد بوى تو زاد
گر چه از موى کوه کم زايد
کوه غم در دلم ز موى تو زاد
هم به طفلى همه جهان بگرفت
غم دل کاندر آرزوى تو زاد
سوى ما جز وفا نمى زايد
هر جفايى که زاد سوى تو زاد
بنده خسرو به ناخوشى خو کرد
به جز از تو مگو ز خوى تو زاد