شماره ٦٢٥: بى طراوت نشود سرو جوانى که تراست
بى طراوت نشود سرو جوانى که تراست
در شکر خواب بهارست خزانى که تراست
برنيايد به زبان با تو کس از خوش سخنان
مى کند قطع سخن تيغ زبانى که تراست
گل چسان چهره شود با تو، که ياقوت بود
سنگداغ از رخ چون لاله ستانى که تراست
چين ز ابروى گرهگير تو خط هم نگشود
کار شمشير کند موى ميانى که تراست
ادب عشق مگر مانع جرأت گردد
ورنه پر بوسه فريب است دهانى که تراست
تشنه فکر تو صائب جگرى نيست که نيست
تا به جوى که رود آب روانى که تراست
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده